Stosowanie prawa cywilnego w postępowaniu przetargowym

Ustawa Prawo zamówień publicznych (u.p.z.p.) w dwóch miejscach wprost nakazuje stosowanie kodeksu cywilnego do zamówień publicznych.

Po pierwsze w treści art. 14 u.p.z.p., który stanowi, iż do czynności podejmowanych przez zamawiającego i wykonawców w postępowaniu o udzielenie zamówienia stosuje się przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej. 

Po drugie w treści art. 139 ust. 1 u.p.z.p., który stanowi, że do umów w sprawach zamówień publicznych, stosuje się przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej.

 Z powyższych regulacji wynika także to, iż przepisy prawa cywilnego stosujemy w zamówieniach publicznych wprost, a nie odpowiednio. Potwierdzone to jest również w orzecznictwie sądów - "Nie budzi zatem żadnych wątpliwości, że ustawa o zamówieniach publicznych, będąca w przeważającej części aktem funkcjonalnym (proceduralnym) nie tylko nie wyłącza stosowania przepisów kodeksu cywilnego, ale wręcz nakazuje je stosować" (V CA 2344/03). Tak więc wszelkie kwestie dotyczące np. składania oświadczeń woli,  czy obliczania terminów postępowania, należ oceniać w oparciu o przepisy k.c. Po drugie, przepisy prawa zamówień publicznych modyfikują przepisy prawa cywilnego. Chodzi oczywiście o przepisy dotyczące zawarcia umów w formie przetargu i negocjacji. Kolejnym przykładem może być ograniczenie zasady swobody umów. W przypadku umowy o zamówienie publiczne swoboda kontraktowania ograniczona jest zarówno w przypadku doboru kontrahenta, kwestii ukształtowania treści umowy, jak i samej formy tej umowy.  

Wzajemna relacja pomiędzy obiema ustawami polega na tym, że Kodeks cywilny zawiera regulacje ogólne, w stosunku do których przepisy u.p.z.p. stanowią lex specialis.

Autor: Witold Jarzyński