Niezawisłość KIO - założenia i rzeczywistość

Niezawisłość osób sprawujących funkcje sędziowskie jest jednym z głównych filarów demokratycznego państwa. Członkowie Krajowej Izby Odwoławczej, rozstrzygający spory o wartościach liczonych nawet w miliardach złotych, muszą mieć taką niezawisłość zapewnioną przez cały okres sprawowania funkcji. Niestety zdarzają się próby jej ograniczania i to ze strony organu, który z założenia ma czuwać nad tym, by proces udzielania zamówień publicznych był zgodny z prawem.

Zasadnicze znaczenie dla niezawisłości członków KIO ma ich niezawisłość osobista, którą można rozpoznawać w sensie pozytywnym i negatywnym. Aspekt pozytywny oznacza, że członek KIO podejmuje rozstrzygnięcia w sposób niezawisły, działając na podstawie prawa i zgodnie ze swym sumieniem, wewnętrznym przekonaniem oraz doświadczeniem. Natomiast aspekt negatywny oznacza niedopuszczalność wywierania na członka KIO jakiegokolwiek nacisku z zewnątrz. W zakresie rozpoznawania spraw członek Izby nie jest podporządkowany niczyim wskazówkom ani poleceniom, w tym również ze strony organów, którym hierarchicznie podlega. Niezawisłość wymaga, aby kontrola prawidłowości wydanego przez KIO orzeczenia należała wyłącznie do organu wyższej instancji i odbywała się w trybie określonym prawem. Aspekt dotyczący realizacji gwarancji niezawisłości członków KIO nie tylko może, ale wręcz powinien być realizowany podobnie jak ma to miejsce na gruncie art. 106a § 3 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych, zgodnie z którym „zakres oceny pracy sędziego nie może wkraczać w dziedzinę, w której sędziowie są niezawiśli”.

 

Niezawisłość członków KIO, aby była skuteczna, musi pozostawać niewzruszona przez cały czas sprawowania funkcji. Niedopuszczalna jest przy tym jakakolwiek dyskryminacja, a wszelkie decyzje dotyczące działalności zawodowej powinny być oparte na obiektywnych kryteriach. Przejawem dyskryminacji godzącej w niezawisłość członka KIO jest nakładanie na niego sankcji finansowych czy też jakiekolwiek piętnowanie z powodu merytorycznego rozstrzygnięcia (wydanego wyroku), nawet jeżeli dokonuje tego organ nadrzędny pod względem hierarchii służbowej.

 

 

* * *

 

Fragment pochodzi z pisma "Zamawiający. Zamówienia Publiczne w Praktyce". Pełna treść artykułu dostępna jest pod tym linkiem.

 

 

Wyszukiwarka przetargów publicznych biznes-polska.pl