Ostatnia dyrektywą, której postanowienia podlegać będą implementacji do naszego porządku prawnego nie przeanalizowaną w dotychczasowych wpisach jest dyrektywa tzw. zamówieniowa dotycząca udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych. Omawiając jej istotne postanowienia rozpocząć należy od zapisów zawartych w preambule.
Zgodnie z pkt. 6 do preambuły dyrektywy porozumienia oraz decyzje regulujące przekazanie uprawnień i obowiązków związanych z wykonywaniem zadań publicznych między instytucjami zamawiającymi, które za wykonanie umowy nie przewidują wypłaty wynagrodzenia mają znajdować się poza definicją zamówienia publicznego oraz koncesji zawartych dyrektywie. Ważnym postanowieniem zawartym w treści dyrektywy są wyłączenia jej zastosowania, które odnoszą się w pierwszej kolejności do usług o charakterze niegospodarczym świadczonych w interesie ogólnym (art. 1 ust.6 dyrektywy). Zaznaczyć trzeba, że żadna z nowych dyrektyw, w tym również dyrektywa 2014/25/UE nie zawierają definicji usług o charakterze niegospodarczym. Niemniej jednak charakter tych usług można określić na podstawie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości oraz aktów unijnych wydawanych przez Komisję Europejską. Na tej podstawie uznać należy, że usługi te realizują w swoim założeniu pewne zadania publiczne, które utożsamiać możemy z interesem publicznym.
Usługi niegospodarcze w interesie ogólnym są najczęściej świadczone przez władze publiczne lub pod ich nadzorem. Możemy, wiec zaliczyć do nich działania polegające na wykonywaniu władzy oraz organizacji systemu ubezpieczeń społecznych lub opieki zdrowotnej. W drugiej kolejności wyłączenia odnoszą się do usług z dziedziny obrony cywilnej, ochrony ludności i zapobiegania niebezpieczeństwom oraz usług publicznych w zakresie transportu pasażerskiego koleją lub metrem i usługi dotyczące kampanii politycznych (art. 21 dyrektywy 2014/25/UE). Kolejne wyłączenie dotyczą współpracy publiczno-publicznej. W myśl przepisów dyrektywy umowa zawarta wyłącznie między dwiema lub więcej instytucjami zamawiającymi wykracza poza zakres stosowania dyrektyw, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące warunki: umowa ustanawia lub wdraża współpracę w celu zapewnienia wykonania usług publicznych, wdrożeniem współpracy kierują jedynie względy związane z interesem publicznym, instytucje zamawiające wykonują na rynku mniej niż 20% działalności będących przedmiotem współpracy (art. 28 ust. 4 dyrektywy 2014/25/UE). Dotychczas wyłączenie to funkcjonowało mając swoją podstawę jedynie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości.
W zakresie progów unijnych dyrektywa 2014/25/UE utrzymuje w dalszym ciągu progi kwotowe oraz podtrzymuje upoważnienie Komisji Europejskiej do dokonywania ich weryfikacji. Jeśli chodzi o procedurę udzielania zamówienia w dyrektywie szczegółowo uregulowano procedurę negocjacyjną. Każdy wykonawca w odpowiedzi na zaproszenie do ubiegania się o zamówi nie może złożyć wniosek o dopuszczenie do udziału. Tylko wykonawcy zaproszeni przez instytucję zamawiającą, po dokonaniu przez nią oceny dostarczonych przez wykonawcę informacji, mogą składać wstępne oferty stanowiące podstawę późniejszych negocjacji. Procedura ta może zostać zastosowana zgodnie z postanowieniami dyrektywy z uprzednią publikacją lub też bez uprzedniej publikacji, przy czym możliwość zastosowania procedury negocjacyjnej bez uprzedniej publikacji jest ograniczona do kilku przypadków (art. 50 dyrektywy 2014/25/UE). Podobnie jak wcześniej analizowana dyrektywa 2014/24/UE dyrektywa 2014/25/UE wprowadza nowa procedurę, która będzie miała zastosowanie do zamówień na energie, usługi transportowe czy pocztowe. I właśnie w tych sektorach partnerstwo innowacyjne , którego celem jest opracowanie innowacyjnego produktu, usługi lub robót budowlanych tak by później zakupić efekt finalny tych prac może znaleźć ono swoje zastosowanie (art. 49 ust. 2 dyrektywy 2014/25/UE). W przeprowadzaniu postępowania przez podmioty działające w sektorach, o których wspomniałam powyżej wymiana informacji w postępowaniu odbywać ma się z zastosowaniem elektronicznych środków komunikacji.
Zaznaczyć jednak trzeba, że narzędzia i urządzenia wykorzystywane do celów komunikacji, jak również ich właściwości techniczne, muszą być niedyskryminujące i ogólnie dostępne. Wiele uwagi poświęcono w dyrektywie technikom agregacji zamówień regulacje ich dotyczące są bardzo rozbudowane. Konieczność wcielenia tych regulacji do naszego porządku prawnego wydaje się być wiec czymś oczywistym i niezbędnym.
Dotyczyć będzie to podstawowych technik agregacji takich jak umowy ramowe, dynamiczne systemy zakupów lub zakupy wspólne. Kolejnym istotnym postanowieniem dyrektywy, które być może znajdzie odwzorowanie w ostatecznej wersji nowelizacji ustawy Prawo zamówień publicznych jest instytucja wstępnych konsultacji rynkowych. Mogą one zostać przeprowadzone przez zamawiającego przed rozpoczęciem postępowania ich zasadniczym celem jest przygotowanie zamówienia i poinformowanie wykonawców o swoich planach i wymaganiach dotyczących zamówienia (art. 58 dyrektywy 2014/25/UE).
W zakresie regulacji dotyczących przygotowania postępowania o udzielnie zamówienia warto zwrócić uwagę na kwestię sporządzanych przez zamawiającego specyfikacji technicznych. Swoistym novum jest zasada w myśl, której określane wymagane cechy usług lub dostaw mogą odnosić się również do określonego procesu lub metody produkcji lub realizacji wymaganych usług (art. 60 ust. 1 dyrektywy 2014/25/UE). Zwrócić uwagę należy również na możliwość dostosowania przez zamawiających terminów na dokonanie czynności przez wykonawców. Szczególnie dotyczy to możliwości przedłużenia terminu składania ofert, tak aby każdy zainteresowany wykonawca mógł zapoznać się z wszystkimi informacjami niezbędnymi do sporządzenia ofert. W zakresie dotyczącym kryteriów oceny złożonych ofert wspomnieć należy o najważniejszej w tym zakresie kwestii dotyczącej zmiany terminologii. Dyrektywa 2014/25/UE posługuje się pojęciem „oferty najkorzystniejszej ekonomicznie”. W dyrektywie przyjmuje się bowiem założenie, że wszystkie zwycięskie oferty powinny być ostatecznie wybierane zgodnie z tym, co poszczególni zamawiający uznają za rozwiązanie najkorzystniejsze ekonomicznie spośród wszystkich zaoferowanych im możliwości. Na koniec omawiając najistotniejsze postanowienia dyrektywy wspomnieć należy o podwykonawstwie, które uregulowane zostało dość szeroko. Regulacje zawarte w dyrektywie dotyczą w głównej mierze kwestii bezpośredniej możliwości płatności podwykonawcy za wykonane przez niego zamówienie oraz obowiązków informacyjnych.
Autor: Daria Rychlik
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz